“En toen voelde ik me heel ongemakkelijk, terwijl ik les aan het geven was”, deelde yogavriendin Hilde laatste met me na het geven van een les. Het deed me denken aan wijze woorden van mijn yogaleraar, over waarom dat ongemak tijdens het geven van een yogales, hoe confronterend ook, juist een teken is dat je iets goed doet.
“En toen werd m’n stem wel héél erg zacht, werd ik héél erg traag en voelde ik me steeds ongemakkelijker worden terwijl ik voor de groep stond.”, zo vertelde Hilde over een yogales die ze laatst gaf. Ze gaf een les Slow Vinyasa, waarvan het tempo wat lager ligt dan bij een normale Vinyasa les, maar niet zo extreem traag als Hilde zichzelf opeens voor de groep voelde worden.
Juiste tempo
“De hele les heb ik me hier innerlijk druk over lopen maken. Maar verrassend genoeg kwamen de deelnemers aan het einde van de les met blozende gezichten stralend op me afgestapt en zeiden dingen als: ‘Zo ontspannen! Zo’n fijn tempo!’”. Onbewust stemde Hilde af op dat wat voor de groep nodig was en passend, al paste dat niet bij hoe ze dacht dat de les zou moeten gaan.
“Dit was zeker niet de eerste keer dat dit me overkwam. Zo ongemakkelijk voor de groep staan, terwijl er iets gebeurde wat ik niet gepland had. En ook was het niet de eerste keer dat deelnemers juist over dat onderdeel achteraf lovende woorden gaven. Je zou denken dat ik hiervan zou leren en me er niet zo druk meer om maak wanneer dat gebeurt, maar helaas”, zegt Hilde lachend.
Magische beweging
Het deed me denken aan wat yogaleraar Johan Noorloos de magische beweging noemt. Voor een groep laat je altijd een deel van jezelf zien en een deel niet. Je hebt in je jeugd geleerd een bepaald deel van jezelf voor een groep uit te vergroten, vanuit de hoop dat het dan beter gaat. Dit uitvergrote deel noemt hij de magische beweging. Zo kun je je voor een groep net wat zelfverzekerder voordoen dan je je echt voelt, omdat je hebt geleerd dat kwetsbaar voor een groep staan eng is.
Of je bent net wat enthousiaster voor een groep, omdat je iedereen in je les graag mee wil nemen en je onbewust denkt dat je anders saai bent. Of je gebruikt net wat meer ingewikkelde woorden die je in je teacher training hebt geleerd, omdat je bang bent dat ze je anders misschien incompetent vinden. Terwijl, en dit zeg je zelf waarschijnlijk ook tegen je studenten, yoga gaat juist over dat je al perfect bent zoals je nu bent.
Groei
Wanneer je je bewust wordt van je eigen magische beweging, kun je het lesgeven, en alle situaties buiten de mat waarin je hem tegenkomt, gebruiken voor persoonlijke groei. Nodig het deel van je dat in de schaduw staat bewust uit. Om hier voor jezelf achter te komen, kun je vragen stellen als: Wat maakt je kwetsbaar voor een groep? Wat wil je voor een groep het liefst in jezelf wegduwen?
Wat maakt je kwetsbaar voor een groep? Wat wil je voor een groep het liefst in jezelf wegduwen?
Krachtige heling
Dat stuk waar je weerstand voor voelt, helpt je om krachtiger te worden. Heling ontstaat wanneer je dat stuk toestaat om er te zijn, te voelen wat er is, zonder het uit de weg te gaan of het te dramatiseren mét al het ongemak dat erbij komt kijken. Zoals in dit geval Hilde, die met de nodige tegenzin, toch meegaat in het tempo van de groep. Op die manier wordt je de belichaamde gelijkmoedigheid waar yoga om gaat. Die kun je wel in woorden uit willen leggen voor een groep, maar moet je uiteindelijk zijn.
Schaamte is goed
Gemakkelijk is dit zeker niet. Zo kan ik me nog heel goed een meditatieles herinneren die ik gaf tijdens een meditatieopleiding. Ik was net begonnen toen ik een golf van emoties op voelde komen en de tranen in mijn ogen sprongen. Mijn eerste reactie was ‘ik kan niet huilend lesgeven, ik moet nu naar een wc en hier weg’. Ik ben mijn meditatielerares Stephanie Kowalczyk nog altijd dankbaar dat ze me een vurige blik toewierp die zoveel duidelijk maakte als ‘en je blijft zitten!’.
Terwijl de tranen over mijn wangen stroomden gaf ik les. En het verrassende was – niemand die er iets van had gemerkt (iedereen zat natuurlijk met zijn ogen dicht) en de meditatie werd als bijzonder diep ervaren. Voor mij een extreme, maar wijze les in dat wat je je studenten gunt – volledige acceptatie van dat wat er nu is – je zelf ook volledig voor en door moet leven.
Kortom, bedenk dus dat als je je tijdens het lesgeven een beetje schaamt of ongemakkelijk voelt, dit juist een teken is dat je op de goede weg zit. Maak hier op een positieve manier gebruik van voor je eigen persoonlijke groei om zo kwetsbaarheid en diepgang in je lessen aan te bieden.
Comments